SŁOWA KLUCZOWE: SI, sztuczna inteligencja, wyzysk, obrazowanie hiperwidmowe, Google Earth, CubeSat, przestrzeń kosmiczna, antropocen, postantropocen.
Praca Hyperminer_wyekstraktowana Ziemia bada hiperekstrakcję cennych ekonomicznie zasobów naturalnych z wykorzystaniem zaawansowanych technologii akcelerujących wydobycie za pomocą metod obrazowania hiperwidmowego, sztucznej inteligencji i podejmowania decyzji w oparciu o dane.
CO WIDZISZ?
Dzieło sztuki przedstawia, jak złoża są rozdzielane, wydobywane (jako przedmiot spekulacji) i wykorzystywane do stworzenia nowej geody złożonej z najcenniejszych zasobów naturalnych występujących na Ziemi.
TRYPTYK
Ekran pierwszy: umieszczony na orbicie CubeSat (miniaturowy satelita służący do badania przestrzeni kosmicznej) skanuje Ziemię w poszukiwaniu złóż metali ziem rzadkich. Ekran drugi: cenne złoża naturalne są rozdzielane z wykorzystaniem metod uczenia maszynowego, obrazowania hiperwidmowego i wykrywania. Wydobywa się tutaj cenne pierwiastki naturalne, takie jak metale ziem rzadkich. Ekran trzeci: pierwiastki ziem rzadkich wykorzystuje się do stworzenia geody (wyekstraktowanej ziemi).
KONTEKST PROJEKTU
Dane hiperwidmowe pozyskane z satelitów CubeSat, wyposażonych w system wizji maszynowej w przestrzeni kosmicznej, wykorzystuje się do rozpoznawania i rozdzielania złóż oraz zasobów naturalnych na Ziemi z dotąd niespotykanymi dokładnością i rozmachem. Ponieważ na całym świecie maleje liczba odkryć przypowierzchniowych złóż mineralnych, potrzeba coraz to nowszych metod wykrywania cennych złóż na znacznych głębokościach. Przysparza to jednak trudności ze względu na stosunkowo niewielkie rozmiary złóż rud, ograniczoną liczbę istniejących danych geologicznych dotyczących głębokości oraz ograniczenia metod geofizycznych stosowanych do ich wykrywania. Uczenie maszynowe może pomóc w opracowaniu lepszych modeli przewidywania typów skał i lokalizacji ekonomicznych złóż minerałów do celów wydobywczych bez konieczności stosowania bardzo czaso- i zasobochłonnych metod.
KONTEKST OGÓLNY
Potrzeba monitorowania dynamiki środowiska wydaje się obecnie jeszcze bardziej nagląca ze względu na zauważalny wpływ zmian klimatu oraz rosnące zapotrzebowanie na zrównoważone źródła żywności i zieloną energię. Dostępne są rozmaite narzędzia wizualizacyjne dla danych geoprzestrzennych, jednak nie są one przystosowane do uchwycenia złożoności obrazów hiperwidmowych. To sprawia, że projekt jest istotny, ponadsektorowy i ponaddyscyplinarny.
INFORMACJE TECHNICZNE
Dzieło audiowizualne zostało stworzone w programie TouchDesigner. Instalacja może działać w czasie rzeczywistym lub być prezentowana w formie wideo (2K, 4K, 8K). Dane pozyskiwane za pośrednictwem programu Google Earth w czasie rzeczywistym łączone są z hiperwidmowymi obrazami z satelitów z wbudowanym uczeniem maszynowym.
UŻYTECZNE INFORMACJE
Obecnie prowadzimy negocjacje z firmą zajmującą się satelitami hiperwidmowymi dotyczące możliwości nawiązania współpracy i rozwinięcia systemu w celu śledzenia obiegu odpadów w oceanach.
UWAGI KOŃCOWE I PODZIĘKOWANIA
Projekt zrealizowano w trakcie rezydencji „Geographies of an AI” zorganizowanej przez Onassis Stegi Foundation w latach 2020–2021. Gorące podziękowania za cenny wkład należą się Daphne Dragonie i Michelle Kasprzak. Artysta dziękuję również firmie ScanWorld za pomoc w uzyskaniu danych i obrazów hiperwidmowych oraz programowi Google Earth.
PRODUKCJA
Studio De Wilde © wszelkie prawa zastrzeżone – 2021
Frederik De Wilde jest wielokrotnie nagradzanym artystą mieszkającym w Antwerpii (Belgia). Studiował sztuki piękne, sztukę mediów i filozofię. Jego praktyka artystyczna sytuuje się na pograniczu sztuki, nauki, technologii i projektowania, badając to, co nieuchwytne i niematerialne. Twórczość artysty opiera się na interakcji między złożonymi systemami zakorzenionymi w mrocznych ekologiach i niewidzialnych terytoriach. De Wilde krytycznie analizuje radykalne zmiany, które technologia narzuca społeczeństwu i naszemu „środowisku”. Zgłębia je zarówno od strony technologicznej, jak i w rejestrze konceptualnym, percepcyjnym, zmysłowym i ludzkim. W ostatecznym rozrachunku stara się (ponownie) scalić nasze człowieczeństwo – co wymagałoby ponownego symbolicznego oprzyrządowania – i wzbudzić w nas jednocześnie ekscytację przyszłością i tym, co nieznane.
Doskonałym tego przykładem jest opracowanie konceptualne pionierskiego projektu Blackest-Black (stworzonego w nanotechnologii nowego koloru dla nowej rewolucji przemysłowej badającej naturę nicości), który powstał we współpracy z Rice University i NASA. Projekt ten otrzymał Ars Electronica Next Idea Award (2010) oraz nagrodę za najlepszą europejską współpracę między artystą a naukowcem.
Frederik współpracował z Instytutem Technologicznym w Karlsruhe, Katolickim Uniwersytetem w Leuven (Prometheus, Wydział Inżynierii Tkanek Szkieletowych), Uniwersytetem w Hasselt (I-BioStat), Uniwersytetem Gandawskim (Wydział Tkanin), Uniwersytetem Wyoming i wieloma innymi organizacjami (np. European Space Research and Technology Centre, NASA) na całym świecie. Opublikował kilka esejów oraz referatów, m.in. Artistic Approaches to Design and Manufacturing Techniques Dedicated to Space Applications („Leonardo” 2019, Vol. 52, Issue 3) oraz The Art of Ethics in the Information Society. Mind You (Amsterdam University Press, Amsterdam 2016). Wystawiał również w tak znaczących galeriach sztuki jak Bozar Centre for Fine Arts (Belgia), Zentrum für Kunst und Medien (Niemcy), Carnegie Museum of Arts (USA), Art Basel (Szwajcaria), Tetem (Holandia), Art Science Museum (Singapur), MAAT Museu (Portugalia), Centre Pompidou (Francja), Galeria Narodowa Singapuru, podczas Biennale w Wenecji w 2017 roku (Włochy) oraz w wielu innych miejscach.
Obecnie Frederik pracuje jako artysta stowarzyszony przy Uniwersytecie Zachodniej Anglii w Bristolu w Laboratorium Obliczeń Niekonwencjonalnych. Zostało ono założone przez prof. Andy’ego Adamatzky’ego w 2001 roku w odpowiedzi na pilną potrzebę opracowania komputerów, które będą mogły być wykorzystywane w przyszłych stuleciach, i zbadania złożonej dynamiki systemów nieliniowych.