Reżyseria i zdjęcia: Laura Poitras

Produkcja: Anonymous, Laura Poitras, Yoni Golijov

Śledztwo: Forensic Architecture

Muzyka: Brian Eno

Montaż: Sabine Hoffman, ACE, Laura Poitras

Udział biorą: Alaa Mahajna, Carmen Aristegui, Ghada Oueiss, Mazen Masri, Nihalsing Rathod, Pierre Chanel Affognon, Salvador Affognon, Shalini Gera, Yahya Assiri, „Charlie”, „Sara”, Alaa Al-Siddiq

Podczas nowojorskiego lockdownu związanego z pandemią COVID-19 filmowczyni i artystka Laura Poitras udokumentowała prowadzone przez Forensic Architecture śledztwo w sprawie izraelskiego producenta broni cybernetycznej NSO Group.

Przechodząc od pomysłu do realizacji, film śledzi kulisy zbierania dowodów przez Forensic Architecture, przeprowadzania wywiadów z dziennikarzami i dysydentami, którzy byli celem szpiegowskiego oprogramowania Pegasus firmy NSO Group, a także tworzenia cyfrowej matrycy w celu odwzorowania zasięgu użycia Pegasusa w czasie i przestrzeni.

Epidemia terroru Poitras stanowi część antologii filmów krótkometrażowych The Year of the Everlasting Storm, której producentem wykonawczym jest znany irański filmowiec Jafar Panahi.

Antologia wymagała od każdego z twórców pracy w określonych ramach – filmy musiały być opowiadane w czasie teraźniejszym, kręcone w miejscu zamknięcia przy użyciu posiadanego sprzętu i bez filmowania w przestrzeni publicznej.

Aby oddać psychologiczne zagrożenie inwigilacją, Poitras wykorzystała drona do sfilmowania wnętrza swojego mieszkania, którego zdjęcia przeplatają się z intymnymi wiadomościami głosowymi wymienianymi między Poitras, głównym badaczem Eyalem Weizmanem i prowadzącą badania Shourideh C. Molavi.

Laura Poitras jest filmowczynią i dziennikarką. Citizenfour, trzecia część trylogii o wydarzeniach po zamachu z 11 września, zdobył Oscara dla najlepszego filmu dokumentalnego, a także Nagrodę Brytyjskiej Akademii Filmowej, Independent Spirit Award, Nagrodę Amerykańskiej Gildii Reżyserów Filmowych, Deutscher Filmpreis, Cinema Eye Honors, Gotham Award i inne wyróżnienia. Pierwsza część trylogii, Mój kraju!, o okupacji Iraku przez USA, została nominowana do Oscara. Część druga, Przysięga, dotycząca obozu Guantanamo i „wojny z terrorem”, była nominowana do dwóch Nagród Emmy.

Reportaż Poitras dotyczący procederu globalnej masowej inwigilacji przez amerykańską National Security Agency, oparty na informacjach ujawnionych przez Edwarda Snowdena, zdobył Nagrodę George’a Polka za dziennikarstwo związane z bezpieczeństwem narodowym oraz Nagrodę Pulitzera za służbę publiczną w 2014 roku wraz z dziennikami „The Guardian” i „The Washington Post”.

Za swoje dokonania artystka otrzymała wiele wyróżnień, w tym MacArthur Fellowship i Peabody Award.

W 2014 roku, w wyniku ujawnienia tajnych treści przez Snowdena, wysocy rangą urzędnicy CIA lobbowali za uznaniem Poitras za „pośredniczkę w przekazywaniu informacji” i „agentkę obcego mocarstwa”, chcąc utorować drogę do jej oskarżenia i ścigania z urzędu. Spisek CIA ostatecznie jednak się nie powiódł.

W 2006 roku rząd USA umieścił ją na tajnej liście osób pod obserwacją, a do 2012 roku była zatrzymywana i przesłuchiwana na granicy amerykańskiej podczas każdej kolejnej podróży zagranicznej. W 2015 roku Electronic Frontier Foundation złożyła pozew na podstawie Ustawy o wolności informacji (FOIA) przeciwko rządowi USA. Ujawniono wówczas ponad tysiąc stron dokumentów, z których wynika, że amerykański rząd wszczął dochodzenie przeciwko Poitras po opublikowaniu jej filmu dokumentalnego o wojnie w Iraku i okupacji tego kraju przez USA. Dokumenty FBI, w znacznym zakresie przeredagowane, dowodzą, że rząd domagał się dostępu do prywatnych wiadomości Poitras i informacji na jej temat od wielu firm, a także prowadził fizyczną inwigilację dziennikarki.

Jej pierwsza indywidualna wystawa muzealna Astro Noise, której kuratorem był Jay Sanders, została otwarta w Whitney Museum of American Art w 2016 roku. Zawierała szereg nowych instalacji immersyjnych skupiających się na „wojnie z terrorem”.

Spośród pozostałych jej filmów wymienić należy: Risk, Flag Wars, Project X, O’say Can You See, Death of a Prisoner, The Program, Triple-ChaserTerror Contagion.

Jest członkinią zarządu Freedom of the Press Foundation, rady doradczej Forensic Architecture, a także współzałożycielką The Intercept, Field of Vision i First Look Media. W 2020 roku została zwolniona z First Look Media po tym, jak w wywiadzie dla prasy opowiedziała o błędach w ochronie źródeł, których dopuszczała się ta organizacja.