Wyprodukowano w ośrodku i przy wsparciu Design Investigations (ID2) przy Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu.

Reżyseria wideo, zdjęcia, montaż: Felix Lenz
Współreżyserki wideo i redaktorki scenariusza: Angela Neubauer, Eszter Zwickl
Opracowanie dźwięku i miks: Lisa-Maria Hollaus
Montaż dźwięku: Ganael Dumreicher, Lorenz Embacher
Uczestnicy wywiadów: Jin (imię zmieniono), Seong-Ho Jeon, Seung-Gyu Jo, Dr. Richard Clapp
Tłumacz ustny: Semi Kwon
Specjalistka ds. sitodruku: Ute Huber Leierer
Specjalne podziękowania dla grupy aktywistów SHARPS.

Paradoks pomieszczeń czystych demontuje zwodniczo nieskazitelny wizerunek przemysłu zaawansowanych technologii i ujawnia systemowe tłumienie informacji o zagrożeniach zawodowych i toksycznych w zakładach produkujących półprzewodniki.

Jin była pracownicą fabryki Samsunga. Jej pracodawca nie stosował należytych środków zapobiegawczych przewidywanych przez procedury BHP, choć się do tego nie przyznał. Przepracowawszy pewien czas w tym przemyśle, kobieta musi teraz sama mierzyć się z drastycznymi konsekwencjami zaniedbania przełożonych: diagnozą raka nerki.

Praca składa się ze stopniowo rozpadającej się, wykonanej na zamówienie odbitki zdjęcia Jin oraz filmu dokumentującego powstawanie jej portretu. W eseju wideo nakładają się na siebie osobista historia Jin i wypowiedzi ekspertów, rzucające światło na niejawne praktyki stosowane w tej branży.

Artyści używają rozpuszczonych w chemikaliach smartfonów jako farby do sporządzenia portretu pracownicy metodą sitodruku. Podobnie jak w przypadku przemysłowych metod wytrawiania, ten toksyczny i żrący środek z czasem skoroduje odbitkę, odsłaniając powierzchnię, w której dolne warstwy została już wpisana historia Jin.

Ale nie chodzi tu tylko o narażenie ciała. Toksyczność ukryta za wieloma etapami produkcji półprzewodników oraz zakres i efekty pracy niezbędnej do kształtowania produktów zaawansowanych technologicznie kierują uwagę w stronę głównych aktorów – w kierunku Środkowego Zachodu – domagając się pociągnięcia winnych do odpowiedzialności.

Losy osób takich jak Jin nie są jednostkowymi przypadkami, można się z nimi spotkać w całej branży zarówno na wschodniej, jak i na zachodniej półkuli.

Felix Lenz jest artystą prowadzącym badania, projektantem i filmowcem mieszkającym w Wiedniu. Analityczne dociekania dotyczące kwestii geopolitycznych, ekologicznych i technologicznych przekładają się u niego na drobiazgowe efekty wizualne, instalacje i strategie artystyczne. Jego prace wideo i instalacje wystawiano w rozmaitych międzynarodowych muzeach, na festiwalach i biennale, takich jak Ars Electronica Festival, Digital Art Festival w Zurychu, European Forum Alpbach, London Design Biennale, Biennale Designu w Stambule i Biennale w Wiedniu. Stanowią one także część stałej kolekcji MAK – Museum für angewandte Kunst w Wiedniu. Otrzymały wyróżnienie od Departamentu Spraw Politycznych i Budowania Pokoju ONZ oraz wyróżnienie honorowe na Prix Ars Electronica i były nominowane do Nagrody S+T+ARTS. Prace Lenza były prezentowanie w „New York Timesie” i innych czasopismach. Oprócz prowadzenia niezależnej praktyki pracował on także w renomowanych studiach projektowych FormaFantasma w Amsterdamie i Studio Folder w Mediolanie. Gościnnie prowadził również badania i wykłady na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie. Lenz jest artystą rezydentem w Never at Home, a obecnie kończy studia magisterskie na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Więcej informacji można znaleźć na jego zasilanej energią słoneczną stronie internetowej pod adresem: www.felixlenz.at.

Angela Neubauer jest młodą austriacko-chińską artystką mieszkającą w Wiedniu. Tworzy prace artystyczne, w których podejmuje współczesne problemy i spekulacje dotyczące przyszłości, wplatając w nie badania podsycane jej zainteresowaniami z zakresu nauk społecznych i przyrodniczych. Jej najnowsze projekty wyłaniające się koncepcje i pomysły przekładają na sztukę wideo i filmy animowane, których celem jest angażowanie odbiorców, informowanie ich i stawianie im pytań poprzez projektowanie i opowiadanie historii. Obecnie studiuje design investigations na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu. Jej prace wystawiano podczas Ars Electronica Festival, Angewandte Festival i Digital Art Festival w Zurychu. Otrzymały one wyróżnienie na Prix Ars Electronica i nominację do Nagrody S+T+ARTS.

Eszter Noémi Zwickl to pochodząca z Wiednia węgierska artystka kreatywna. Skupia się głównie na kwestiach społecznych, kulturowych i politycznych, wykorzystując narzędzia sztuki i projektowania. Jej prace były wystawiane w Galerii Labor w Budapeszcie, na Digital Art Festival w Zurychu, Ars Electronica Festival w Linzu, Paadmaan Video Event w Teheranie oraz podczas Dutch Design Week 2021 w Eindhoven. Opublikowała esej wideo na temat swojej pracy zatytułowany Is This a Compliment? w magazynie „Lazy Women”. Inne jej prace otrzymały wyróżnienie na Prix Ars Electronica i były nominowane do Nagrody S+T+ARTS. Doświadczenie zawodowe zdobywała w studiu Tervhivatal w Budapeszcie. Obecnie studiuje wzornictwo przemysłowe na Uniwersytecie Sztuki Stosowanej w Wiedniu.