Praca powstała na zamówienie Museum für angewandte Kunst (MAK) na Biennale w Wiedniu 2019.
Projekt Asunder jest odpowiedzią na rosnące zainteresowanie zastosowaniem sztucznej inteligencji w rozwiązywaniu krytycznych problemów środowiskowych. Łączy w sobie najnowocześniejszą technologię symulacji klimatu i środowiska, superkomputer ze 144 procesorami oraz techniki tworzenia obrazów oparte na uczeniu maszynowym. W rezultacie powstał fikcyjny „menedżer środowiska” proponujący i symulujący zmiany, które w przyszłości można by wprowadzić na naszej planecie, by zapewnić jej bezpieczeństwo. Często jednak ich skutki są wręcz absurdalne i całkowicie nie do przyjęcia. Tym samym Asunder podważa założenia neutralności obliczeniowej, nasze w coraz większym stopniu rozpaczliwe dążenia do technologicznego rozwiązania globalnych problemów oraz szersze, ideologiczne ujęcie środowiska jako systemu.
Dane satelitarne, klimatyczne, geologiczne, dotyczące bioróżnorodności i topografii dla szeregu regionów lądowych wykorzystuje się do generowania stale zmieniających się planów zarządzania środowiskiem. W ich ramach ludzkie i nieludzkie podmioty łączy się ze sobą i w różnym zakresie oraz na rozmaite sposoby wykorzystuje. Główny argument formułowany przez zwolenników SI jest taki, że systemy oparte na danych umożliwiają odpolitycznienie procesów podejmowania decyzji i uodpornienie ich na zewnętrzne wpływy. W kontekście ekosystemów może to oznaczać, że programy ekologiczne zyskają pierwszeństwo przed celami samego człowieka (obecnie ludzkie systemy produkcji zachowuje się kosztem wszystkiego innego).
Praca składa się z odrębnych dla kolejnych regionów symulacji, w których ekosystem stanowi powierzchnię obliczeniową. W miarę jak przenosi się miasta, łączy ze sobą narody, prostuje linie brzegowe czy przesuwa koryta rzek, charakter pracy zmienia się z humorystycznego w absurdalny, z niesamowicie ekofetyszystycznego w nużąco biurokratyczny. Strona projektu: https://asunder.earth/.
Tega Brain to urodzona w Australii artystka i inżynierka środowiska, która w swych badaniach zgłębia problematykę danych, ekologii i infrastruktury. Jest pomysłodawczynią sieci bezprzewodowych reagujących na zjawiska naturalne, układów ukrywających dane dotyczące stanu zdrowia oraz internetowego serwisu randkowego opartego na zapachach. Jej prace prezentowano m.in. na Biennale w Wiedniu, Triennale w Guangzhou oraz w Haus der Kulturen der Welt w Berlinie i New Museum w Nowym Jorku. Jest adiunktką na Wydziale Zintegrowanych Mediów Cyfrowych Uniwersytetu Nowojorskiego.
Julian Oliver jest krytycznie zorientowanym inżynierem, artystą i aktywistą mieszkającym w Berlinie. Wystawia swoje prace od 1996 roku, a jego projekty i wykłady prezentowane były w wielu muzeach, na międzynarodowych imprezach i konferencjach poświęconych sztuce elektronicznej, m.in. w Tate Modern, podczas Transmediale, Ars Electronica Festival, The Chaos Computer Congress, FILE i Japan Media Arts Festival. Jego prace, podobnie jak współprace przy rozmaitych projektach innych artystów, wielokrotnie nagradzano. Julian wykorzystuje zdobytą m.in. podczas studiów wiedzę z zakresu przeciwdziałania inwigilacji, inżynierii sieciowej, bezpieczeństwa informacji i administrowania systemami na rzecz pomocy grupom zagrożonym, ze szczególnym uwzględnieniem ochrony środowiska.
Bengt Sjölén jest niezależnym projektantem oprogramowania i sprzętu, hakerem i artystą mieszkającym w Sztokholmie i Berlinie. Źródeł jego twórczości można szukać w demoscenie Atari. Współdziała z kilkoma sieciami, takimi jak Weise7, Hackteria i Critical Engineering Working Group. W swoich pracach porusza się po wielu rozmaitych obszarach, takich jak biologia, radio programowalne, pola elektromagnetyczne i sztuczna inteligencja. Jego prace prezentowano na arenie międzynarodowej, m.in. podczas Arte Mov, Ars Electronica Festival, Synthetic Times Exhibition, w NTT InterCommunication Centre w Tokio, na Biennale Architektury w Wenecji, International Symposium on Electronic Art (ISEA), Pixelache, World Expo 2010, Transmediale i Glass Room.