Praca powstała na zamówienie Museum für angewandte Kunst na Biennale w Wiedniu 2019.
Audiowizualna praca Jenny Suteli nimiia cétiï wykorzystuje uczenie maszynowe do wygenerowania nowego języka pisanego i mówionego. Opiera się on na komputerowej interpretacji języka marsjańskiego z końca XIX wieku – pierwotnie przekazywanego przez francuskie medium Hélène Smith, a obecnie używanego przez samą Sutelę – a także na ruchach Bacillus subtilis nattō, ekstremofilnej bakterii, która według ostatnich eksperymentów z zakresu lotów kosmicznych zdolna jest przetrwać na Marsie. W niniejszym projekcie maszyna staje się medium przekazującym wiadomości od istot, które zazwyczaj pozbawione są mowy. Praca dotyczy również inteligentnych maszyn postrzeganych jako obcych, których sami stworzyliśmy.
Praca nimiia cétiï powstała we współpracy z Memo Aktenem i Damienem Henrym w ramach n-dimensions, programu Google Arts & Culture artists-in-residence w Somerset House Studios. Z podziękowaniami dla Kierana Batesa z Instytutu Zoologii Imperial College London, Adama Laschingera za nagrania dźwiękowe oraz Manusa Nijhoffa i Leïtha Benkhedda za prace 3D. Film zawiera muzykę wykonywaną przez Miako Klein na kontrabasie i Shin-Joo Morgantini na flecie. Za inżynierię dźwięku odpowiedzialny był Ville Haimala.
Jenna Sutela to artystka mieszkająca w Berlinie i Finlandii. Pracuje ze słowami, dźwiękami i innymi żywymi mediami, takimi jak bakterie Bacillus subtilis nattō czy „wielogłowy” śluzowiec Physarum polycephalum. Jej prace audiowizualne, rzeźby i performansy mają na celu rozpoznanie momentów społecznej i materialnej – częstokroć technologicznej – niepewności i zareagowanie na nie. Prace Suteli prezentowano w muzeach i ośrodkach sztuki na całym świecie, m.in. w Muzeum Guggenheima w Bilbao, Moderna Museet, Serpentine Galleries, a ostatnio na Biennale w Szanghaju i Biennale w Liverpoolu. W latach 2019–2021 była artystką wizytującą przy MIT Center for Art, Science & Technology (CAST).