Dwie uznane artystki przyjrzą się nowym sposobom wizualizowania przyszłości, gdzie sztuczna inteligencja traktowana jest jako sprzymierzeniec, lecz zarazem rozwijana z pełną świadomością jej ograniczeń.

Praca Any Maríi Millán RolePlay nasuwa skojarzenia pomiędzy fizycznym zaangażowaniem uczestników przez dłuższy czas a tworzeniem cyfrowej rzeczywistości w grach wideo, które umożliwiają nowe sposoby wizualizowania przyszłości. Artystka wykorzystywała metodę role-play, opartą na wspólnym opracowywaniu gier video, w różnych kontekstach ‒ między innymi z feministkami zaangażowanymi w działania pokojowe w Kolumbii.

Prace Sonyi na nowo rozważają, gdzie w fikcyjnych narracjach o przyszłości umiejscowione jest centrum. Artystka wiąże starożytne mity ze spekulatywnym budowaniem światów w ramach fantastyki naukowej. Jej najnowsza praca, Hailing Frequencies Open (HFO), łączy sprawiedliwość społeczną ze spekulacją i fantastykę z polityką.

W wystąpieniu artystki poruszą takie zagadnienia jak fikcja spekulatywna, mitologie, cudowanie światów, podmiotowości czarnych kobiet, a także aktualny wyzwoleńczy potencjał technologii, jej ograniczenia i obciążenia.

Sonya Dyer to artystka i pisarka pochodząca z Londynu. Jest rezydentką Somerset House Studios, była UK Associate Artist w ramach Delfina Foundation oraz finalistką Arts Foundation Futures Award w 2021 roku. Ukończyła studia w Whitney Museum of American Art. W swej praktyce artystycznej na nowo rozważa, gdzie w narracjach o przyszłości umiejscowione jest centrum. Jej ostatnie projekty to m.in. 13 Ways of Looking (Herbert Museum and Galleries, 2021), Art Night London (2021), Rewriting The Future (Site Gallery, 2019), Or, Dark Fecundity (The Centre for Afrofuturist Studies, 2018) oraz The Claudia Jones Space Station (BALTIC Centre for Contemporary Art i The NewBridge Project, Newcastle, 2017). Dyer jest również pisarką i komentatorką sztuki i kultury. Jej najnowsza praca, Hailing Frequencies Open (HFO), łączy sprawiedliwość społeczną ze spekulacją i fantastykę z polityką.

Ana María Millán pochodzi z Cali w Kolumbii, a obecnie mieszka i pracuje w Berlinie. Ukończyła studia w Chelsea College of Art and Design w Londynie. Jej prace dotyczą polityki animacji i fikcji literackiej w odniesieniu do cyfrowej kultury i subkultur, przemocy, płci oraz propagandy politycznej. Opracowała techniki oparte na tradycyjnych grach fabularnych, by stworzyć dynamikę podobną do nich w filmach i animacjach. Przygląda się takim zagadnieniom jak kultura amatorska, kultura popularna, terytoria dźwięku i technologia, dopuszczając możliwość występowania błędów w podejmowanych próbach. Jej prace umieszczają osobisty i sceptyczny głos w narracyjnych przestrzeniach wideo, badając różne formy transmisji informacji w odniesieniu do subkultur, idei przemocy i wykluczających dyskursów. Millán wykorzystuje możliwości i pomyłki typowe dla fazy prób, a także włącza do swych prac formy narracyjne uważane za dysfunkcyjne. Jej prace były wystawiane na 13th Gwangju Biennale, Art Encounters Biennial (Timișoara), w Kunstinstituut Melly (Rotterdam), w Temporäre Kunsthalle i Savvy Contemporary (Berlin), Archivo General de la Nación Bogotá oraz w Musée d’Art Moderne de la Ville de Paris.

Ségolène Pruvot jest dyrektorką kulturalną European Alternatives i koordynatorką Room to Bloom. Była kuratorką, menadżerką i koordynatorką projektów artystycznych w kilku krajach, m.in. Transeuropa Festival. Obecnie pełni funkcję partnerki w projekcie Horizon2020 Artsformation, który skupia się na tym, jak sztuka może pomagać w transformacji cyfrowej współczesnych społeczeństw. Obroniła doktorat z socjologii miejskiej. W trakcie swojej kariery akademickiej i życia zawodowego wyspecjalizowała się w badaniach zagadnień na przecięciu sztuki, miasta i zmian społecznych.